نقش خواب و بیداری بر تحکیم مبتنی بر ارتقای حافظه توالی حرکتی پنهان در جوانان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش خواب و بیداری بر تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان در دختران جوان  می­باشد. جامعۀ آماری پژوهش را ­کلیۀ دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران تشکیل دادند. نمونۀ آماری  شامل­ 40 داوطلب راست­دست بود که به­طور تصادفی در دو گروه آزمایشی با فاصلۀ اجرای آزمون یادداری ده دقیقه پس از جلسۀ اکتساب و با تأخیر 48 ساعت پس از جلسۀ اکتساب تقسیم شدند. آزمون شامل مراحل اکتساب و یادداری بود. تکلیف زمان عکس­العمل زنجیره­ای متناوب با ارائۀ توالی های تکراری و تصادفی به­صورت یک­در­میان مورد استفاده قرار گرفت. علاوه­براین به­منظور بررسی داده­ها،­ ­روش آماری تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد  در مرحلۀ اکتساب، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی آن در ایپوک ­تمرینی معنادار نیست؛ اما اثر اصلی ایپوک تمرینی معنا­دار می­باشد (05.p<0). همچنین، مشخص شد که تمرین باعث افزایش میانگین تفاوت زمان عکس­العمل توالی تصادفی و تکراری در ایپوک پنجم نسبت به ایپوک­های اول، دوم، سوم و چهارم گردیده است. علاوه­براین، اثر اصلی ایپوک تمرینی و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی در مرحلۀ یادداری معنادار می باشد (05.p<0) و هر دو گروه در ایپوک آزمون یادداری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک پنجم در مرحلۀ اکتساب داشته­اند. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان می­دهد که گروه با فاصلۀ آزمون یادداری 48ساعت، عملکرد بهتری در زمان عکس­العمل نسبت به گروه دیگر دارد. همچنین، خواب شبانه و داشتن استراحت  با اجرای آزمون یادداری 48ساعت پس از جلسۀ اکتساب، مهارت فرایند تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان را تسهیل می­کند.